Aç Bir Kadının İtirafları

İtiraf ediyorum her zaman açım.
Karnım toksa da gözüm aç benim. Tıka basa yediğim bir yemekten arta kalanları mutfakta görünce elim yine gider tırtıklamaya mesela. Yada 'ay artık yiyemiyeceğim' dedikten sonra her zaman biraz dahası için yer vardır midemde. Arkadaşlarım bu beyhude yakarışlarımı duymazlıktan (duymazdan da denir) gelip, 'ben almıyım' dedikçe verirler fazlasını, iyi de ederler.
Bugün yediğim hurmalar yarın bir yerlerimi tırmalayabilir tabii ama henüz çok sıkıntım yok. Hani bir reklam vardı, yağ reklamıydı galiba: önüne ne koyulursa yiyebilecek çocuklar, yağsız yemesi gerekenler büyükler ve artık diyetlerine dikkat etmesi gereken yaşlılar. Ben işte tam o büyüklerle çocuklar arasındayım - yani biraz daha büyüklere yakın olan kısımda -  ve bu ayrıcalığımı sonuna kadar kullanmaya kararlıyım.
Yediklerimi kendime saklayacak değilim tabi, gezdiğim gördüğüm de bana kalmayacak, yediğim içtiğim de.